Amman:  Post ten jest kontynuacją cyklu postów i mojej podróży po Jordanii, tak więc jeżeli trafiłeś tu pierwszy raz, to wskocz do pierwszego postu -> Jordania – pierwszy dzień w dzikim kraju

Madaba- najnudniejsze miasto Jordanii

Przyjazd do Madaby- poza zjedzeniem znakomitej pizzy w Abbey Road, był jednym z największych błędów jakie mogliśmy popełnić podczas naszej bliskowschodniej podróży. Drugim największym błędem jaki możecie w swoim życiu popełnić- a my popełniliśmy go będąc w Jordanii, to przenocować w Moab Land Hotel, jednym z najgorszych hoteli w jakich nocowałem w całym swoim życiu. Jak dobrze pamiętacie, w jednym z pierwszych postów, całą bazę noclegową wybierała Wiktoria. Wiktoria dała się złapać w ogłoszenie-pułapkę na bookingu, co skutkowało późniejszym tego typu komentarzem na booking.com:

Ten hotel to jakiś żart. Nazwać go hotelem nie mozna- zasługuje bardziej na miano hostelu z cenami hotelowymi. Przede wszystkim jest to stary bardzo budynek, z niewygodnymi łóżkami, nieszczelnymi oknami, które nie zabezpieczają przed zimnem i wiatrem (przynajmniej w zimę). Pomimo klimatyzacji w pokoju- mogliśmy mieć mac 30 stopni, w łazience było tak samo zimno jak na dworze (brak ogrzewania + nieszczelne okna. Brak ciepłej wody, jedynie letnia, co w przypadku takiej temperatury panującej w łazience nie dało się ogrzać i musieliśmy marznąć pod prysznicem. Woda z brodzika wylewała się na podłogę, wiec kałuża i zalana łazienka non stop. Z materacy wystawały sprężyny, w pokoju pomimo zapewnień personelu nie było zasięgu wifi. Niektóre gniazdka nie działały- były powciskane w ścianę. Nasz pokój chyba nie pamieta czasów sprzątania. Z hotelu wyprowadziliśmy się po pierwszej nieprzespanej nocy. Bardzo ograniczone śniadanie.

Także przeżyliśmy niezły zonk i konfrontację z pyskatym właścicielem/menadżerem? Nie wiem kto to był, ale był łasy na pieniądze i miał typ charakteru który dobrze z nami i zawsze mam z tego typu ludźmi starcia- chociaż jak dobrze wiecie jestem miłym i uprzejmym chłopakiem! Najlepszą decyzją jaką mogliśmy podjąć, była ucieczka z hotelu przed drugą nocą i przyjazd do Ammanu. Postanowiliśmy sobie odbić ten uraz na naszej psychice i wzięliśmy najlepszy dostępny wtedy na bookingu hotel- Sahara Gulf Hotel. Polecam z całego serca, całkiem nowy i świeży hotel, warunkami nieodstępujący kroku wysokiej klasy europejskim hotelom.

Amman – 3 razy B

Amman należy do miast bliskiego wschodu, które uwielbiam i w których mógłbym zatrzymać się na dłużej, aby zrealizować z tubylcami jakiś ciekawy projekt fotograficzny. Czemu miasto 3xB, ponieważ jest to: Bród, Beton, Bałagan! Do tego śmiało mogę dodać kolejne słowa: tłok, gwar i nieład.

Zwiedzanie stolicy Jordanii rozpoczęliśmy od totalnie niesamowicie smacznego śniadania w KMAJEH, miejsce fotogeniczne i przepyszne- musicie tam pójść! Później zrobiliśmy to, co lubimy robić najbardziej w obcych miastach- zapuszczać się w ciasne, zatłoczone uliczki i gubiąc się  poznawać miasto i życie codzienne miejscowych!

Uwięzili mnie w banku w Ammanie

Jedna z najciekawszych historii, jakie miałem podczas tego wyjazdu, odbyła się w banku. Chcieliśmy zwiedzić przepiękny i potężny meczet Króla Abdullaha Pierwszego, jednak, że jesteśmy niewierne turysty, to za wejście trzeba było zapłacić gotówką- która mi się skończyła. Po drugiej stronie ulicy był BANK, więc mówię do Wiktorii, że skoczę wymienić dolary i zaraz wracam (tutaj zaznaczę, że chciałem wymienić TYLKO 50USD). Idę do banku i już z oddali widzę, że obserwuje mnie rosły ochroniarz, stojący w drzwiach. Podchodzę, wymieniamy uprzejmości w języku arabskim i chcąc kontynuować rozmowę, tłumaczę mu po co tu przyszedłem już po angielsku. AB LA UBALU BELUBA HEBANUE NA – mniej więcej tyle zrozumiałem, jednak nauczony, że u nich po angielsku dosyć cieżko, wyciągam telefon, odpalam google translatem i zaczynamy rozmawiać. Ochroniarz zadowolony wprowadza mnie do banku, każe pobrać numerek i czekać na swoją kolej. Czekam, czekam, czekam, nic się nie zmienia, aż tu nagle, jedna z kasjerek podnosi się wzrok zza lady i krzyczy coś do ochroniarza po arabsku. Ochroniarz natychmiast zaprasza mnie gestem ręki do pokoiku z napisem: VIP (przypominam, przyszedłem wymienić tylko 50USD). W pokoju wita mnie miła Pani, która już w miarę ogarnia angielski i rozumie mnie bez problemu, a podczas tłumaczenia czego od niej oczekuję, zjawia się kolejna Pani z kawą i herbatą (tak, wymieniam 50USD). Daję 50USD, paszport i rusza karuzela śmiechu sponsorowana przez polskie znaki w moim paszporcie. Pani trudzi się, jednak nie daje rady poradzić sobie z Ł i Ń. Gdzieś idzie dwukrotnie, wraca i tłumaczy mi, że nie potrafi wpisać tych literek, na co ja przekartkowuje paszport na VISE amerykańską i mówię, że tu jest bez polskich znaków. Pani idzie w zaparte, że ona nie uznaje tej wizy i musi z paszportu przepisać. Ostatecznie doszliśmy do porozumienia i obiecując milczenie ze swojej strony pomagam jej wpisać w komputerze swoje dane bez polskich znaków. Po ok. 20 minutach od wejścia, wstaję od biurka, dziękuję za obsługę i udaję się do wyjścia, które okazuje się… zamknięte. Odwracam się za siebie, a tam pracownicy banku rozkładają swoje dywaniki do modlitwy i zaczynają bić pokłony. Jest godzina 15:04, czas ich modlitwy tego dnia. Znów spotykam mojego stróża-ochraniarza, który prowadząc mnie jakimiś dziwnymi korytarzami dla personelu, przez zaplecze wypuszcza mnie z banku. Po przerwie modlitewnej idziemy i zwiedzamy meczet.

Szybkie Q&A, czyli podsumowanie wyjazdu

1️⃣ Co zachwyciło mnie najbardziej?
Otwartość i serdeczność tubylców. Dziesiątki wypitych herbat, godziny przeprowadzonych rozmów, utwierdzają mnie w przekonaniu, że żyją tutaj wspaniali ludzie! Nawet jeżeli była jakaś bariera językowa (fatalnie mówią w ENG) to rozwiązywał ją google tłumacz ENG->ARABIC ARABIC-> ENG. Wspaniałe były również widoki, których doświadczaliśmy jadąc z samego południa na północ kraju samochodem i zatrzymując się w zapierających dech w piersiach momentach widokowych.